MARCEL KOCHAŃCZYK
MARCEL KOCHAŃCZYK
(19.06.1947-15.07.2002)
Należał do najbardziej interesujących i najintensywniej pracujących reżyserów swojego pokolenia. Ceniony przez aktorów za konkretność i zdecydowanie w pracy, przedstawiał zawsze jasno i klarownie koncepcję widowiska.
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Pracę rozpoczął w roku 1972, jako asystent dyrektora ds. reklamy w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu, ale już po roku został asystentem reżysera w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. W latach 1976-1982 był etatowym reżyserem w Teatrze Wybrzeże Gdańsk, przez rok pracował w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu, by w roku 1984 przyjąć obowiązki reżysera w chorzowskim Teatrze Rozrywki.
Kariera reżyserska Marcela Kochańczyka rozwijała się błyskotliwie; w ciągu kilku zaledwie lat zdobył większość liczących się krajowych nagród na festiwalach, w tym na prestiżowym Festiwalu Sztuk Współczesnych we Wrocławiu. Reżyserował w Gdańsku, Opolu, Lublinie, Szczecinie i Warszawie, współpracował też z teatrami niemieckimi, m. in. z teatrem w Giessen. Wyreżyserował kilka spektakli Teatru Telewizji.
Nie miał określonych preferencji gatunkowych, próbował wszystkich niemal konwencji. Wśród najlepszych swoich przedstawień wymieniał Wroga ludu H. Ibsena, Czarny romans W. Terleckiego, Szewców Witkacego i niemiecką wersję Gombrowiczowskiej Iwony, księżniczki Burgunda.
W Teatrze Rozrywki zrealizował spektakle:
– Huśtawka C. Colemana (1985),
– Betlejem polskie L. Rydla (1987),
– Kraina Sto Piątej Tajemnicy Z. Żakiewicza (1988),
– Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla (1990),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba (1992),
– Skrzypek na dachu J. Bocka, J. Steina i S. Harnicka (1993),
– Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera (1993),
– Evita A. L. Webbera i T. Rice’a (1994),
– Nunsense D. Goggina (1995),
– The Rocky Horror Show R. O’Briena (1999)
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a (2000).
Realizatorzy i aktorzy czterech z nich zostali nagrodzeni ZŁOTYMI MASKAMI.
W roku 1996 został laureatem Nagrody Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury.
Foto: Andrzej A. John
BIBLIOGRAFIA:
(19.06.1947-15.07.2002)
Należał do najbardziej interesujących i najintensywniej pracujących reżyserów swojego pokolenia. Ceniony przez aktorów za konkretność i zdecydowanie w pracy, przedstawiał zawsze jasno i klarownie koncepcję widowiska.
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Pracę rozpoczął w roku 1972, jako asystent dyrektora ds. reklamy w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu, ale już po roku został asystentem reżysera w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. W latach 1976-1982 był etatowym reżyserem w Teatrze Wybrzeże Gdańsk, przez rok pracował w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu, by w roku 1984 przyjąć obowiązki reżysera w chorzowskim Teatrze Rozrywki.
Kariera reżyserska Marcela Kochańczyka rozwijała się błyskotliwie; w ciągu kilku zaledwie lat zdobył większość liczących się krajowych nagród na festiwalach, w tym na prestiżowym Festiwalu Sztuk Współczesnych we Wrocławiu. Reżyserował w Gdańsku, Opolu, Lublinie, Szczecinie i Warszawie, współpracował też z teatrami niemieckimi, m. in. z teatrem w Giessen. Wyreżyserował kilka spektakli Teatru Telewizji.
Nie miał określonych preferencji gatunkowych, próbował wszystkich niemal konwencji. Wśród najlepszych swoich przedstawień wymieniał Wroga ludu H. Ibsena, Czarny romans W. Terleckiego, Szewców Witkacego i niemiecką wersję Gombrowiczowskiej Iwony, księżniczki Burgunda.
W Teatrze Rozrywki zrealizował spektakle:
– Huśtawka C. Colemana (1985),
– Betlejem polskie L. Rydla (1987),
– Kraina Sto Piątej Tajemnicy Z. Żakiewicza (1988),
– Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla (1990),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba (1992),
– Skrzypek na dachu J. Bocka, J. Steina i S. Harnicka (1993),
– Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera (1993),
– Evita A. L. Webbera i T. Rice’a (1994),
– Nunsense D. Goggina (1995),
– The Rocky Horror Show R. O’Briena (1999)
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a (2000).
Realizatorzy i aktorzy czterech z nich zostali nagrodzeni ZŁOTYMI MASKAMI.
W roku 1996 został laureatem Nagrody Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury.
Foto: Andrzej A. John
BIBLIOGRAFIA:
- Jolanta Król, „Gwiazdy noszą tenisówki. 35 portretów z Teatrem Rozrywki w tle”, Studio JKP Chorzów 2001
- Krzysztof Karwat, „Marcel Kochańczyk. 17 lat z Teatrem Rozrywki”, Stowarzyszenie Teatralne ENTRÉE 2010
- Krzysztof Karwat, „Stąd do Broadwayu”, Stowarzyszenie Teatralne ENTRÉE 2011
