Aktor, reżyser, autor. Wychował się w Westfalii w małej miejscowości nad Wezerą. W 1981, po przerwaniu studiów na Uniwersytecie (historia i literatura) rozpoczął naukę w Szkole Teatralnej (Fritz Kirchhoff Schule) i po ukończeniu studiów grał w filmie i teatrze. Jako aktor i reżyser pracował w wielu niemieckich teatrach. Debiut dramaturgiczny Freda Apke miał miejsce w 1989 roku w Black Box Theater (Oslo). Była to sztuka Z powodu choroby zamknięte, która odniosła duży sukces.
Fred Apke jest laureatem nagrody Północnej Westfalii (1987) za sztukę Szklane oczy. "Die Welt" uznała jego tragikomedię Winyl za najcelniejszy portret generacji niemieckich trzydziestolatków u schyłku XX wieku. Rok 2003 przyniósł natomiast nominację do prestiżowej nagrody za najlepszy scenariusz filmowy sezonu.
Jego sztuki obecnie grane są w Niemczech, na Słowacji, tłumaczone na polski, angielski, czeski, słowacki oraz gwarę śląską. Od czasu inscenizacji Fausta (2003) w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie często pisze i reżyseruje w Polsce. Tłumaczem wszystkich jego sztuk jest Marta Klubowicz.
W 2009 r. otrzymał Nagrodę za najlepszą sztukę dla dzieci (Adonis ma gościa) w konkursie organizowanym przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, zaś w roku 2010 dostał trzecią nagrodę w konkursie Komediopisanie za sztukę Letnisko.
Autor wielu sztuk granych w Polsce: Kura na plechach (Ucho van Gogha), Adonis ma gościa, Odjazd, Pan Baron przychodzi boso i płaci guzikiem, Dziękuję tatusiu, Via-gra, Zimny prysznic, Piotr i Fryc, Ostatnia wola papy, Ale świństwo, Mrożona papuga, oraz autor libretta i reżyser granej w Operze Krakowskiej dziejącej się w czasach renesansu opery Teresica una pasion.
Przez wiele lat prowadził międzynarodowe warsztaty dla scenarzystów i reżyserów organizowane przez Europejski Instytut Filmowy. Stale współpracuje z Teatrem Polskiego Radia jako autor scenariuszy i reżyser słuchowisk. Jest też lektorem, coachem oraz specjalistą od dialogów. Współpracował z Juliuszem Machulskim przy produkcji filmu „Ambassada” oraz zagrał rolę Konsula. Wystąpił też w Polsce filmach i serialach m.in. Kamienie na szaniec, W ukryciu, Ojciec Mateusz, Biuro kryminalne, Na krawędzi, Na Wspólnej, Diagnoza, Wojenne dziewczyny.
Fred Apke jest laureatem nagrody Północnej Westfalii (1987) za sztukę Szklane oczy. "Die Welt" uznała jego tragikomedię Winyl za najcelniejszy portret generacji niemieckich trzydziestolatków u schyłku XX wieku. Rok 2003 przyniósł natomiast nominację do prestiżowej nagrody za najlepszy scenariusz filmowy sezonu.
Jego sztuki obecnie grane są w Niemczech, na Słowacji, tłumaczone na polski, angielski, czeski, słowacki oraz gwarę śląską. Od czasu inscenizacji Fausta (2003) w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie często pisze i reżyseruje w Polsce. Tłumaczem wszystkich jego sztuk jest Marta Klubowicz.
W 2009 r. otrzymał Nagrodę za najlepszą sztukę dla dzieci (Adonis ma gościa) w konkursie organizowanym przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, zaś w roku 2010 dostał trzecią nagrodę w konkursie Komediopisanie za sztukę Letnisko.
Autor wielu sztuk granych w Polsce: Kura na plechach (Ucho van Gogha), Adonis ma gościa, Odjazd, Pan Baron przychodzi boso i płaci guzikiem, Dziękuję tatusiu, Via-gra, Zimny prysznic, Piotr i Fryc, Ostatnia wola papy, Ale świństwo, Mrożona papuga, oraz autor libretta i reżyser granej w Operze Krakowskiej dziejącej się w czasach renesansu opery Teresica una pasion.
Przez wiele lat prowadził międzynarodowe warsztaty dla scenarzystów i reżyserów organizowane przez Europejski Instytut Filmowy. Stale współpracuje z Teatrem Polskiego Radia jako autor scenariuszy i reżyser słuchowisk. Jest też lektorem, coachem oraz specjalistą od dialogów. Współpracował z Juliuszem Machulskim przy produkcji filmu „Ambassada” oraz zagrał rolę Konsula. Wystąpił też w Polsce filmach i serialach m.in. Kamienie na szaniec, W ukryciu, Ojciec Mateusz, Biuro kryminalne, Na krawędzi, Na Wspólnej, Diagnoza, Wojenne dziewczyny.
W Teatrze Rozrywki reżyserował swoje dramaty: Odjazd oraz Adonis ma gościa. Trzecią jego sztukę na chorzowskiej scenie, Kurę na plecach, wyreżyserował Zbigniew Stryj.
