W teatrze dramatycznym uznanie przyniosły jej m. in. kostiumy do spektaklu Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza w reżyserii Artura Tyszkiewicza (Teatr im. J. Szaniawskiego, Wałbrzych), za które w 2006 roku otrzymała nagrodę na XXXI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. W 2004 roku uhonorowana została Nagrodą w X Ogólnopolskim Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za scenografię i kostiumy do przedstawienia 36,6 w reżyserii Adama Ziajskiego. Współpraca z teatrem lalkowym zaowocowała kolejną Nagrodą za oprawę plastyczną do spektaklu Świetliki (Białostocki Teatr Lalek) w II Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej (2007).
Dla Teatru Telewizji Ilona Binarsch zaprojektowała m.in. kostiumy do poetyckiego przedstawienia Umarli ze Spoon River w reżyserii Jolanty Ptaszyńskiej (TVP1,2007).
Szerokim echem odbiła się jej współpraca z Michałem Znanieckim dla Opery Wrocławskiej, gdzie przygotowała kostiumy do Napoju miłosnego G.Dionizettiego – superprodukcji w ramach Letniego Festiwalu Operowego na Wodzie (2007) oraz Otella G. Verdiego (2008).
Pracowała także przy polskich prapremierach musicalowych: Producentach (2009) w reżyserii Michała Znanieckiego w Teatrze Rozrywki, Wonderful Town (2011) w reżyserii Zbigniewa Maciasa oraz Zakonnicy w przebraniu (2016), Czarownicach z Eastwick (2018), Rodzinie Addamsów (2018) w reżyserii Jacka Mikołajczyka.
Z Robertem Talarczykiem zrealizowała musical My Fair Lady (2013) w Operze Śląskiej oraz spektakle Sztuka Mięsa (2015), W 80 dni dookoła świata. Tam i z powrotem (2016), Inwazja Jaszczurów (2017).
W 2006 roku artystka otrzymała Stypendium Artystyczne Miasta Poznania za osiągnięcia w dziedzinie projektowania scenografii i kostiumów, a w 2012 Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania w w/w dziedzinie.
W 2010 roku film Ewa w reżyserii Ingmara Villqista i Adama Sikory, do którego przygotowała kostiumy został uhonorowany nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu. Współpraca z Ingmarem Villqistem miała swoją kontynuację przy spektaklu Miłość w Konigshutte (2012). Współpracowała z Jolantą Dylewską i Edwardem Etlerem przy polsko-izraelskiej produkcji filmowej Srebrny lis Felicji T. W 2013 roku Ilona Binarsch pracowała ze Zbigniewem Liberą przy jego debiucie fabularnym, filmie Walser.
W 2017 roku swoją premierę miały filmy Gwiazdy w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego oraz Niewidzialne w reżyserii Pawła Sali, do których przygotowała kostiumy. W 2018 otrzymała nominację do Złotej Maski za scenografię i kostiumy do spektaklu Wanda w reżyserii Marii Sadowskiej i Joanny Grabowieckiej.
Artystka współpracuje z Kabaretem Moralnego Niepokoju. Jest także autorką kostiumów do I sezonu Ucha Prezesa.
Prace Ilony Binarsch były eksponowane na wielu wystawach, m.in. na wystawie zbiorowej w Galerii Miejskiej w Zakopanem (w piątą rocznicę śmierci Władysława Hasiora) oraz w Centrum Sztuki Współczesnej SOLVAY w Krakowie. Została również zaproszona do udziału w wystawie na I Biennale Środowisko Sztuki – w Poznaniu.
Foto: Agata Ożarowska-Nowicka
