wg Aleksandra Gelmana
Teatr Poczekalnia
Ławeczka to kameralna, bardzo dobrze napisana opowieść o spotkaniu pary ludzi, w średnim wieku – Wiery i Fiodora. Oboje mają za sobą spory bagaż życiowych doświadczeń. Bohaterowie spotykają się przypadkiem w dworcowej poczekalni. Oboje spragnieni są miłości i bliskości drugiej osoby.
Ławeczka, napisana w 1985 r. przez rosyjskiego dramaturga, Aleksandra Gelmana dotyka tematu moralności i sumienia. To opowieść o ogromnej potrzebie miłości, a jednocześnie lęku i obawie przed odpowiedzialnością za drugą osobę. Sztuka mówi o potrzebie stabilizacji z jednej strony, i nieustannej chęci bycia adorowanym i uwodzonym, z drugiej. Bohaterowie sztuki to ludzie przeciętni. Obojgu nie ułożyło się życie, a mimo to, pod pozorem przeżycia „przygody”, dalej poszukują miłości, która wypełniłaby pustkę w sercu.
Autor sztuki poprzez żart i dowcip umiejętnie uwodzi widza i tym samym skłania go do refleksji nad istotą człowieka, jego zagubienia, lęku i potrzeb.
Tak napisana sztuka ma wartość ponadczasową i pomimo upływu 30 lat od napisania, nie dezaktualizuje się.
W Polsce sztuka ta stała się popularna dzięki przedstawieniu Macieja Wojtyszki z 1988 w Teatrze Telewizji (w rolach głównych: Joanna Żółkowska i Janusz Gajos) oraz filmowi fabularnemu w reżyserii Macieja Żaka (w rolach głównych: Jolanta Fraszyńska i Artur Żmijewski).
Spektakl grywany jest klasycznie, na scenie pudełkowej, ale nie tylko.
Otwiera nowe pola działania, pokazuje, że teatr może zaistnieć niemal wszędzie: na ławce w ogrodzie, na ławeczce dworcowej czy w przestrzeni miejskiej na jednej z ulicznych ławek…
Ona: Izabela Noszczyk, On: Dariusz Taraszkiewicz
Opieka reżyserska: Robert Czechowski, produkcja/ technika: Sebastian Nowicki
Czas trwania: 70 minut
spektakl prezentowany w ramach cyklu Lato mostOFF
