Lipstick, to efekt półrocznej rezydencji w Teatrze Rozrywki, która jest nagrodą dla laureata Obserwatorium Artystycznego ENTRÉE.
Biuletyn Informacji Publicznej
Zasady rezerwacji i sprzedaży biletów - regulamin.
(20.11.1962-04.03.2012) Aktorka dramatu (ekstern). Absolwentka Studium dla Aktorów Lalkarzy w Będzinie oraz Wydziału Filologicznego (kulturoznawstwo) Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Po scenach Będzina, Gniezna, Gorzowa Wielkopolskiego i Katowic, w roku 1994 związała się z Teatrem Rozrywki.Uczestniczyła także w produkcjach spektakli jako asystent reżysera. Była współautorką, wykonawczynią i koordynatorką cieszącego się do dziś dużym zainteresowaniem wśród młodzieży, a powstałego w roku 2008, projektu edukacyjnego SZKOŁA TEATRU. Najważniejsze role w Teatrze Rozrywki:– Wiedźma Zachodu w Czarodzieju z krainy Oz wg F. Bauma,– Freulein Kost w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,– Swatka Jenta w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,– Herodowa w Pastorałce L. Schillera,– Pamela w Oknie na Parlament R. Cooneya,– Roma Bobek w Szwagierkach M. Tremblaya,– Praskowia Fiodorowna / Depeszowa w Balu u Wolanda Ł. Czuja wg M. Bułchakowa.Występowała również w spektaklach muzycznych chorzowskiej sceny: Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a, West Side Story L. Bernsteina oraz Oliver! L. Barta (Stara Sally). Foto: Tomasz Zakrzewski
(28.03. 1927-30.06.2002) Po zdaniu matury brał lekcje śpiewu, był drukarzem, grał w pierwszoligowej drużynie piłki ręcznej, studiował prawo (które porzucił dla wychowania fizycznego), pływał na kutrach, łowiąc dorsze, a na „Darze Pomorza” zgłębiał tajniki dalekomorskiej nawigacji. Te intensywne poszukiwania własnego miejsca w życiu zaprowadziły go do... teatru. W 1949 roku zadebiutował (jako adept!) w tytułowej roli w „Amfitrionie” Plauta. Działo się to w Teatrze Miejskim w Gnieźnie. Po roku został zaangażowany przez Wilama Horzycę do zespołu Teatru Polskiego w Poznaniu. W 1954 roku, już jako aktor-ekstern (po egzaminie u samego Aleksandra Zelwerowicza) przeniósł się do Operetki Śląskiej w Gliwicach. Scena ta na wiele lat miała stać się dla Stanisława Ptaka macierzystą. W 1958 roku, zauroczony ideą stworzenia nowoczesnego teatru muzycznego, wyjechał wraz z Danutą Baduszkową i Wacławem Śniadym do Gdyni. Zagrał tam kilka ważnych ról, m.in. w Balu w operze R. Heubergera, Orfeuszu w piekle J. Offenbacha i Pięknej Galatei F. Suppego. Po czterech latach jednak wrócił do Gliwic. Na imponującej liście jego osiągnięć artystycznych najjaśniej błyszczy do dziś sukces Don Kichota / Cervantesa w Człowieku z La Manchy M. Leugha. To właśnie po prapremierze polskiej tego musicalu Jerzy Waldorff stwierdził: „Dojść trzeba do wniosku, że Ptak jest dzisiaj najwyższej miary polskim aktorem operetkowym”. Stanisław Ptak występował również w Teatrze Muzycznym ROMA za dyrekcji Bogusława Kaczyńskiego i na niezliczonych koncertach w Europie, Ameryce i Australii. Z Teatrem Rozrywki związany był przez kilkanaście ostatnich lat życia. Stworzył tu znakomite role musicalowe i dramatyczne, jak chociażby:– Peachuma w Operze za trzy grosze B. Rechta i K. Weilla,– Jana N. Chyliczka w Firmie M. Hemara,– profesora Cudka / Czarodzieja w Czarodzieju w krainie Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a wg F. Bauma,– Herr Schulza w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,– Kierownika grupy w Łotrzycach A. Osieckiej,– Showmana w Kaczo B. Schaeffera,– Mateusza w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery,– Naczelnika więzienia w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera i F. Ebba,– Elfa / Filostrata w Śnie nocy letniej W. Szekspira,– Cervantesa / Don Kichota w Człowieku z La Manchy M. Leugha, D. Wassermana i J. Dariona,– Tewjego Mleczarza w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka. NAGRODY: – Odznaka za zasługi dla województwa katowickiego (1964),– SREBRNA MASKA 1971 – plebiscyt „Wieczoru” i „Ekspresu Wieczornego” na najbardziej popularną parę polskich aktorów,– Nagroda III stopnia Ministra Kultury i Sztuki za „osiągnięcia artystyczne w dziedzinie wokalistyki” (1973),– ZŁOTA MASKA 1986 za rolę Stomila w Tangu S. Mrożka w Teatrze Nowym w Zabrzu,– ZŁOTA MASKA 1994 za rolę Tewjego Mleczarza w Skrzypku na dachu,– ZŁOTA MASKA 1998 za rolę Cervantesa / Don Kichota w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,– Chłopiec z łabędziem – Nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (1997).Foto: archiwum Barbary PtakBIBLIOGRAFIA:
(23.05.1954-25.06.2013)Był jednym z najbardziej wytrawnych aktorów Województwa Śląskiego i wielką osobowością chorzowskiej sceny. Stworzył tu kilka naprawdę wybitnych kreacji i ogromną liczbę znakomitych ról, w tym również drugoplanowych „smaczków.Zanim jednak Jacenty Jędrusik odnalazł swoje miejsce w musicalu, ukończył łódzką „Filmówkę” i jako aktor dramatyczny zaangażował się do Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu. Zagrał tam:– Jurka Zawidzkiego w Szaleństwach panny Ewy wg K. Makuszyńskiego,– Andre Skuncę w Przedstawieniu „Hamleta” we wsi Głucha Dolna I. Brešana (także asystent reżysera),– Żebraka Franciszka / Posąg Komandora w Don Juanie Moliera (także asystent reżysera),– Księcia Fijołka w Królu Tulipanie III W. Lasonia,– Wojciecha Bogusławskiego / Milorda Rydynga w Henryku VI na łowach W. Bogusławskiego. Po dwóch sezonach podjął pracę w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. Na katowickiej scenie sukcesy odnosił w formach groteskowych, w rolach magów i szarlatanów, aranżujących wyimaginowaną rzeczywistość teatralną. Przez osiem sezonów zagrał kilka bardzo ważnych ról, m. in.:– Don Antonia w Zielonym gilu T. de Moliny,– Andrzeja w Kolonii wyzwolenia S. Brejdyganta,– Strażnika w Szewcach S. I. Witkiewicza,– Pieniążka w Popiele i diamencie J. Andrzejewskiego,– Hrabiego Szarma w Operetce W. Gombrowicza,– Diabła w Panu Twardowskim I. Szczepańskiej,– Kucharza w Amadeuszu P. Shaffera,– Nauczyciela tańca w Cydzie S. Wyspiańskiego,– Hołysza w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego,– Cyryla w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza,– Nepommucka w Pigmalionie G. B. Shawa– Helikona w Kaliguli A. Camusa. W Teatrze Rozrywki zadebiutował (gościnnie) rolą Kelnera w spektakluDzisiaj wielki bal w Operze wg Juliana Tuwima. Role na chorzowskiej scenie:– Rodrigo Betonez w Kacie i błaźnie J. Ježka, J. Wericha i J. Voskovca,– Bocian Bonifacy w Krainie Sto Piątej Tajemnicy wg Z. Żakiewicza,– postaci w spektaklu W Stryjskim parku na festyni W. Dzieduszyckiego,– Szczur Teatralny w Operze za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla,–Konferansjer i Generał Haig w Rozkosznej wojnie J. Littlewooda, Ch. Chiltona i T. Allana,– postaci w Kramie z piosenkami L. Schillera (również reżyseria),– Hugo Brandt w Firmie M. Hemara,– Konferansjer w spektaklu Muzyka: Werner Richard Heimann J. Skwarka,– Generał rekrutów / Wujek Henry / Strażnik w Czarodzieju z krainy Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a wg F. Bauma,– Przeor Zakonu II w Monachomachii wg I. Krasickiego,– Mistrz Ceremonii w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,– Pan 2 w spektaklu Jurt Tucholsky: duże z pianką J. Skwarka,– Stary w Śladach J. Szajny,– Altum w Księżniczce Turandot C. Gozziego,– Lejzor Wolf w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,– Pan Philips w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery (również asystent reżysera),– Juan Perón w Evicie A. L. Webbera i T. Rice’a,– Rabin / Żydek w Pastorałce L. Schillera,– Richard Willey w Oknie na Parlament R. Cooneya,– Rotmistrz Bardior w sztuce Ubu Król, czyli Polacy A. Jarry’ego,– Rumiancew w Oceanie Niespokojnym A. Rybnikowa i A. Wozniesienskiego,– Służący / Sancho Pansa w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,– Molina w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera i F. Ebba (również asystent reżysera),– Anioł w Na szkle malowane K. Gaertner i E. Brylla,– Profesor Everett Scott w musicalu The Rocky Horror Show R. O’Briena,– Członek Chorzowskiej Kompanii Szekspirowskiej w spektaklu Dzieła wszystkie Szekspira w nieco skróconej formie wg W. Szekspira,– Król Herod w Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,– Mr. Stuart w przedstawieniu W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a,– Nikodem Dyzma w spektaklu Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza,– Biskup Laxu w farsie O co biega? P. Kinga (również asystent reżysera),– Andrzej Fokicz w Balu u Wolanda Ł. Czuja wg M. Bułchakowa,– postaci w KRZYKU według Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka,– Nowak w sztuce Odjazd F. Apkego,– Schrank w West Side Story L. Bernsteina,– Francis Otis w Canterville Ghost J. Williamsa,– Ray Blackburn w Spin – musical D. Pashleya,– Ksiądz Piórko w Terapii Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,– Gabriel John Utterson w musicalu Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a,– Arderiu w Przygodzie fryzjera damskiego Ł. Czuja wg E. Mendozy,– Pan Bumble w musicalu Oliver! L. Barta,– Franciszek Ford w sztuce Wesołe kumoszki. Musical GZ. Dorana, P. Englishby’ego i R. Bolta,– Max Białystok w Producentach M. Brooksa,– Herr Rilow, Herr Stiefel, Doktor Von Brausepulver w musicalu Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika wg F. Wedekinda,– Mąż 2 w Położnicach szpitala św. Zofii P. Demirskiego,– Góral w historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera,– Sweeney Todd w musicalu Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,– Baťa, Hitler, Barman, Przedstawiciel Partii, Szef Pragokoncertu, Karel Gott, Wacław i in. w sztuce Gottland Mariusza Szczygła (także asystent reżysera). Imponującą listę znakomitych kreacji w Teatrze Rozrywki uzupełnia udział w kilkunastu spektaklach poza chorzowską sceną, role w filmach fabularnych (debiut w Gorączce mleka w reż. Juliusza Machulskiego), takich jak: Wojna i miłość w reż. Moshé Mizrahiego, Magma w reż. L. Staronia, Na straży swej stać będę w reż. K. Kutza, Rodzina Kanderów w reż. Z. Chmielewskiego, Angelus w reż. L. Majewskiego, Przygody dobrego wojaka Szwejka w reż. W. Gawrońskiego, Los Chłopacos w reż. G. Reguły, Co słonko widziało w reż. M. Rosy, Laura w reż. R. Dunaszewskiego – produkcja tvn), udział w spektaklach Teatru Telewizji (chociażby w kultowym Fryzjerze M. Pieprzycy czy Pakamerze J. Matuli), serialach tv (Daleko od szosy, Blisko, coraz bliżej, Sensacje XX wieku, Zdaniem obrony i in.) i wreszcie – do perfekcji opanowana rola konferansjera na koncertach i balach. NAGRODY:– ZŁOTA MASKA 1984 „wyróżniającemu się, młodemu aktorowi” oraz za rolę Diabła w Panu Twardowskim,– ZŁOTA MASKA 1991 za Konferansjera-Generała Haiga w Rozkosznej wojnie,– SPECJALNA ZŁOTA MASKA im. red. Barbary Sośnierz (1993) za Mistrza Ceremonii w Cabarecie,– Chłopiec z łabędziem – Nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (2000),– Złota Honorowa odznaka Zasłużony dla Województwa Śląskiego (2012)– Srebrny Medal "Zasłużony dla kultury GLORIA ARTIS" (2013).W roku 2015 Stowarzyszenie Miłośników Chorzowa im. J. Ligonia wydało biografię aktora pióra Jolanty Król pt. "Dobrym aktorem można być wszędzie, czyli subiektywny portret Jacentego Jędrusika".Foto: Tomasz Zakrzewski
(19.06.1947-15.07.2002) Należał do najbardziej interesujących i najintensywniej pracujących reżyserów swojego pokolenia. Ceniony przez aktorów za konkretność i zdecydowanie w pracy, przedstawiał zawsze jasno i klarownie koncepcję widowiska. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Pracę rozpoczął w roku 1972, jako asystent dyrektora ds. reklamy w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu, ale już po roku został asystentem reżysera w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. W latach 1976-1982 był etatowym reżyserem w Teatrze Wybrzeże Gdańsk, przez rok pracował w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu, by w roku 1984 przyjąć obowiązki reżysera w chorzowskim Teatrze Rozrywki. Kariera reżyserska Marcela Kochańczyka rozwijała się błyskotliwie; w ciągu kilku zaledwie lat zdobył większość liczących się krajowych nagród na festiwalach, w tym na prestiżowym Festiwalu Sztuk Współczesnych we Wrocławiu. Reżyserował w Gdańsku, Opolu, Lublinie, Szczecinie i Warszawie, współpracował też z teatrami niemieckimi, m. in. z teatrem w Giessen. Wyreżyserował kilka spektakli Teatru Telewizji. Nie miał określonych preferencji gatunkowych, próbował wszystkich niemal konwencji. Wśród najlepszych swoich przedstawień wymieniał Wroga ludu H. Ibsena, Czarny romans W. Terleckiego, Szewców Witkacego i niemiecką wersję Gombrowiczowskiej Iwony, księżniczki Burgunda. W Teatrze Rozrywki zrealizował spektakle:– Huśtawka C. Colemana (1985),– Betlejem polskie L. Rydla (1987),– Kraina Sto Piątej Tajemnicy Z. Żakiewicza (1988),– Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla (1990),– Cabaret J. Kandera i F. Ebba (1992),– Skrzypek na dachu J. Bocka, J. Steina i S. Harnicka (1993),– Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera (1993),– Evita A. L. Webbera i T. Rice’a (1994),– Nunsense D. Goggina (1995),– The Rocky Horror Show R. O’Briena (1999)– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a (2000).Realizatorzy i aktorzy czterech z nich zostali nagrodzeni ZŁOTYMI MASKAMI. W roku 1996 został laureatem Nagrody Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury. Foto: Andrzej A. JohnBIBLIOGRAFIA:
Absolwentka Szkoły Baletowej w Poznaniu, członek zespołu baletowego Teatru Rozrywki w latach 1999-2013. Tańczyła w większości spektakli muzycznych chorzowskiej sceny, takich jak: Skrzypek na dachu, Jesus Christ Superstar, Jekyll & Hyde, Producenci, Oliver!, Our house, Sweeney Todd i wiele innych. Była tancerką we wszystkich koncertach sylwestrowych i rozrywkowych.Była asystentem choreografa w musicalu Oliver! L. Barta, a także w musicalu Billy Elliot E. Johna i L. Halla. W przedstawieniu Popołudnie fauna grała Nimfę.Od roku 2014 jest inspicjentem, a także suflerem.Foto: Artur Wacławek
Inspicjent.
Reżyser, aktor, dramaturg. Ślązak. Absolwent Wydziału Aktorskiego we Wrocławiu. Jako aktor debiutował na deskach Teatru Rozrywki w musicalu „Cabaret” J. Kandera i F. Ebba.
W latach 2005–2013 dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Polskiego w Bielsku-Białej, od września 2013 dyrektor Teatru Śląskiego w Katowicach. Jako dyrektor teatrów zwraca szczególną uwagę na zakorzenienie i wagę tego, co lokalne. Tak rozumiany teatr ma być sąsiadem swojego widza, przestrzenią, w której porusza się ważne dla danego miejsca i zamieszkujących go ludzi problemy (np. „Testament Teodora Sixta”, „Żyd”, „Bitwa o Nangar Khel” czy „Miłość w Koenigshutte” w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej oraz „Himalaje”, „Morfina”, „Pod presją”, „Czarny ogród”, „Wujek.81. Czarna ballada”, „Spójrz na mnie” czy „Pokora” w Teatrze Śląskim w Katowicach). Tworzy teatr upominający się – zarówno o swoich bohaterów, jak i o zaangażowanie widza. Interesują go postacie i historie dotychczas marginalizowane. Przygląda się im z różnych stron, szukając mechanizmów wykluczenia i stereotypizacji, a także oddając głos tym, których go pozbawiono. Zrealizował m.in. „Miłość Fedry” S. Kane, „Niezidentyfikowane szczątki ludzkie” B. Frasera, „Żyda” A. Pałygi, „Piątą stronę świata” K. Kutza, „Sztukę mięsa” W. Murek, „Dracha”, „Pokorę” i „Byka” Sz. Twardocha, „Krzyk według J. Kaczmarskiego”, „Nikaj” Z. Rokity, „Jentl” I. Singera. Spektakl „Empuzjon” O. Tokarczuk w jego reżyserii został zrealizowany w koprodukcji trzech instytucji – Teatru Śląskiego im. St. Wyspiańskiego w Katowicach, Teatru Studio w Warszawie i Instytutu im. J. Grotowskiego we Wrocławiu. Wśród realizatorów spektaklu znalazł się także JM Rektor UŚ prof. Ryszard Koziołek, który pełnił funkcję konsultanta literackiego. Jego najnowszy spektakl „Korfanty. Rebelia!” to punkowa opowieść o najważniejszej postaci w historii Górnego Śląska. Muzykę do tego spektaklu udostępnił szwedzki zespół
We wszystkich przenoszonych na scenę opowieściach, zarówno tych współczesnych, jak i klasycznych, chce zwrócić uwagę widzów na to, co z pozoru najprostsze i błahe. Zamiast wielkich narracji interesuje go ludzka zwyczajność, w której poszukuje najważniejszych wartości. Widać to szczególnie w jego spektaklach poświęconych Śląskowi i Ślązakom („Cholonek”, „Piąta strona świata”, „Western”, „Wujek.81. Czarna ballada”, „Drach”, „Pokora”, „Nikaj”) podnoszących tematykę śląskiej mitologii, tożsamości i historii, docenianych za mówienie o uniwersalnych problemach językiem codzienności i lokalności, zrozumiałym dla każdego widza.
Realizował spektakle na kilkunastu scenach w kraju (m.in. Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy, Teatr Ludowy w Krakowie, Teatr Rozrywki w Chorzowie, Opera Śląska w Bytomiu, Teatr Zagłębia w Sosnowcu czy Teatr Żydowski w Warszawie). Poetyka jego teatru jest czytelna także poza granicami kraju – kilkakrotnie reżyserował sztuki na scenach Teatro Astra i Fondazione Teatro Piemonte Europa w Turynie, współtworzył także nagradzany polsko-czesko-słowacko-węgierski spektakl „Intercity”, który miał swoją premierę w Pradze. Chętnie współpracuje z debiutującymi dramatopisarzami – jako pierwszy realizował na scenie teksty Artura Pałygi („Testament Teodora Sixta”), Weroniki Murek („Sztuka mięsa”) i Zbigniewa Rokity („Nikaj”).
Jego twórczość była wielokrotnie doceniana zarówno lokalnie, jak i w skali ogólnopolskiej. Jest laureatem m.in. Specjalnej Złotej Maski za kreatywność i wszechstronność umiejętności adaptatorskich, aktorskich i reżyserskich, trzech Złotych Masek za najlepsze spektakle oraz Złotej Maski za reżyserię. Jego spektakle były laureatami międzynarodowych festiwali: Teatrów Moraw i Śląska, Sąsiedzi oraz Zderzenie. „Piąta strona świata” zdobyła nagrodę za najlepsze przedstawienie XIX edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, zaś „Żyd” zwyciężył na festiwalu R@Port. Na XIV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” – Sopot 2014 uhonorowano go nagrodami za reżyserię telewizyjnej wersji „Piątej strony świata” oraz za adaptację powieści Kazimierza Kutza.
Decyzją czytelników „Gazety Wyborczej” w grudniu 2013 r. został uhonorowany Cegłą z Gazety – Nagrodą im. Janoscha, a w 2019 roku Nagrodą im. Wojciecha Korfantego, przyznawaną przez Związek Górnośląski wybitnym postaciom i instytucjom zasłużonym dla Górnego Śląska. W 2021 roku otrzymał Nagrodą im. Zygmunta Hübnera „Człowiek Teatru”.
W 2022 roku w Warszawie miał prapremierę monodram Roberta Talarczyka „Byk” autorstwa Szczepana Twardocha (współreżyserowany przez obu artystów). Przedstawienie jest produkcją Teatru STUDIO w koprodukcji z Fundacją Teatru Śląskiego „Wyspiański”, Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie, Instytutem im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu i w partnerstwie z Teatrem Korez.
Robert Talarczyk jest także dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu „Open The Door” dedykowanego wykluczonym – w 2024 roku zorganizowana była jego siódma edycja.
