Absolwentka Ecole Internationale Des Arts de la Mode. Tworzy kostiumy do filmów i spektakli teatralnych. Zadebiutowała przy filmie Macieja Dejczera 300 mil do nieba. Do tej pory zrealizowała kostiumy do ponad 70 filmów, z których warto wyróżnić następujące:– Ostatni prom Waldemara Krzystka,– Kiedy rozum śpi Marcina Ziębinskiego,– U pana Boga za piecem Jacka Bromskiego,– Na koniec świata Magdaleny Łazarkiewicz,– Chłopaki nie płaczą Olafa Lubaszenki,– Lejdis Tomasza Koneckiego, Ki Leszka Dawida,– Plac Zbawiciela Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze,– We mgle Siergieja Łoźnicy,– Młyn i krzyż Lecha Majewskiego,– Sala Samobójców Jana Komasy,– Miasto 44 Jana Komasy,– Hiszpanka Łukasza Barczyka,– Powrót Magdaleny Łazarkiewicz,– Boski plan Kingi Dębskiej. Współpracowała z teatrami: Wybrzeże w Gdańsku, Polonia, Komedia i Narodowy w Warszawie, Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie. Tworzyła również kostiumy do wielu spektakli telewizji, współpracując z tak znakomitymi reżyserami, jak: Krystyna Janda (Związek otwarty D. Fo i F. Rome, Klub kawalerów M. Bałuckiego), Gustaw Holoubek (Skiz G. Zapolskiej, Sala 108 G. Auberta), Krzysztof Zalewski (Mizerykordia J. Niemczuka, Sprawa Stawrogina wg F. Dostojewskiego), Piotr Łazarkiewicz (Ogień w głowie M. von Mayerburga), Jerzy Krysiak (Srebrny deszcz P. Huelle), Tomasz Wiszniewski (Temida jest kobietą czyli historie zapożyczone od Guy de Maupassanta), Henryk Baranowski (Święta wiedźma Ch. Skrzyposzka), Maciej Wojtyszko (Księżyc i magnolie R. Hutchinsona) czy Jan Englert (Nikt mnie nie zna A. Fredry). W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do spektakli:– Rumbugiługi czyli nie zapominaj sióstr Andrew M. Ratyńskiego,– Po latach o tej samej porze B. Slade’a,– West Side Story L. Bernsteina,– Oliver! L. Barta,– Frank V F. Dürrenmatta,– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera. Otrzymała nagrody na Festiwalach Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w kategorii „najlepsze kostiumy” za projekty do filmów: Prowokator Krzysztofa Langa (1995), Mój Nikifor Krzysztofa Krauze (2004, 2005), Pręgi Magdaleny Piekorz (2004), Sala samobójców Jana Komasy (2011), Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2011), Hiszpanka Łukasza Barczyka (2015). Jest także laureatką Polskich Nagród Filmowych „Orzeł” za kostiumy do filmów: Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2012), Miasto 44 Jana Komasy (2015) oraz Hiszpanka Łukasza Barczyka (2016). Na 70. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (maj 2017) film Łagodna Siergieja Łoźnicy z kostiumami Doroty Roqueplo został wyselekcjonowany do konkursu głównego o Złotą Palmę.Foto: arch. pryw. Doroty Roqueplo
Aktorka, która ma w dorobku role w teatrach Krakowa (Teatr Ludowy w Nowej Hucie i Krakowski Teatr Scena STU), Trójmiasta (Teatr Wybrzeże w Gdańsku i Teatr Miejski w Gdyni), Warszawy (Teatr Narodowy, Teatr Polonia) oraz Jeleniej Góry. Widzowie naszego województwa mogli podziwiać Joannę Niemirską w Hamlecie W. Szekspira w sosnowieckim Teatrze Zagłębia (reż. Bartłomiej Wyszomirski, 2005). W roku 2003, na 21. Festiwalu Szkół Teatralnych aktorka otrzymała wyróżnienie, ufundowane przez Marszałka Województwa Łódzkiego za rolę Szatynki w spektaklu Po deszczu w reż. Jana Peszka (spektakl dyplomowy PWST w Krakowie). Zagrała także w spektaklach Teatru Telewizji:– Pielęgniarkę w Scenach z Powstania M. Górskiego, B. Konopki i K. Lewińskiej (2004),– Janę w Opowieści o zwykłym szaleństwie P. Zelenki w reż. Ł. Kosa (2005)– Więźniarkę w Doktor Halinie G. Treli i M. Wrony w reż. M. Wrony (2008). Zajmuje się projektowaniem kostiumów. Debiutowała w charakterze kostiumologa w przedstawieniu Janosik. Naprawdę prawdziwa historia M. Walczaka (reż. Łukasz Kos) w warszawskim Teatrze Lalka (2010). Kolejne projekty wykonała do spektakli:– Krwawa jatka M. Walczaka (Grupa Coincidentia w Białymstoku),– Król Dramatu M. Modzelewskiego (Teatr IMKA w Warszawie),– Bobiczek H. Levina (Teatr Zagłębia w Sosnowcu),– Bankructwo małego Dżeka R. Bolesto (Teatr Lalka w Warszawie). W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do musicalu Przebudzenie Wiosny S. Satera i D. Sheika. Foto: Tomasz Zakrzewski
Grafik-scenograf, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pracę zawodową rozpoczynał jako scenograf w Telewizji Polskiej w Warszawie i Krakowie, gdzie specjalizował się w telewizyjnych programach muzycznych. Zrealizował w TVP oprawę scenograficzną do niezliczonej ilości wielkich widowisk muzycznych i koncertowych zespołów polskich oraz zagranicznych, m.in.: Krzysztofa Pendereckiego, Wojciecha Kilara, Jerzego Maksymiuka, Montserrat Caballe, Berliner Philharmoniker Orchestry, Barbary Hendrix, Marrilion, Fisha, Petera Gabriela, Buena Vista Social Club, Lionela Richie, Shakin’ Stevensa, zespołów: De Mono, Republika i Bajm, Kazika, Edyty Górniak, Justyny Steczkowskiej i wielu innych.
Zrezygnował z pracy w TVP i założył firmę projektującą i produkującą dekoracje, co zaowocowało współpracą z wieloma teatrami w Polsce oraz za granicą.
Zaprojektował scenografie do największych musicali oraz przedstawień dramatycznych. Był również scenografem w kilku produkcjach filmowych (m.in. w Los Chłopakos w reż. Gerwazego Reguły, Metanoja w reż. Radosława Markiewicza oraz Hi Way w reż. Jacka Borusińskiego).
W jego dorobku teatralnym znajdują się takie tytuły, jak:
– Hair G. MacDermota, Sen nocy letniej W. Kościelniaka oraz P. Dziubka (Teatr Muzyczny w Gdyni),– Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla, Gorączka, Mandarynki i pomarańcze, Kaj i Gerda. Baśń o Królowej Śniegu, West Side Story L. Bernsteina, Galeria i Scat, czyli od pucybuta do milionera, Śmierdź w górach K. Imieli i C. Studniaka oraz My Fair Lady F. Loewego (Teatr Capitol we Wrocławiu),– Allo! Allo! D. Crofta i J. Lloyda, Singielka J. Bończyka, Amadeusz P. Shaffera, Zorba J. Kandera (Teatr Polski w Bielsku-Białej),– Sen nocy letniej L. Możdżera (Teatr Nowy w Poznaniu),– Obywatel. Historia z piosenkami Republiki J. Bończyka, Kaleka z Inishmaan M. McDonagha oraz Kot w butach J. Bończyka i Z. Krzywańskiego (Teatr im. W. Horzycy w Toruniu),– Les Misérables C. M. Schönberga, Adonis ma gościa F. Apkego, Aladyn, Jr. A. Menkena, Proces. Spektakl muzyczny F. Kafki (Teatr muzyczny ROMA w Warszawie)– Zorro Z. Krzywańskiego, Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a (Teatr Muzyczny w Łodzi),– Rent J. Larsona (Teatr Rampa na Targówku w Warszawie),– Życie – trzy wersje Y. Rezy (Teatr im. A. Mickiewicza w Częstochowie,– Młynarski obowiązkowo! W. Młynarskiego (Teatr 6. piętro w Warszawie),– Rodzina Adamsów A. Lippy (Gliwicki Teatr Muzyczny, Teatr Syrena w Warszawie),– Nie dorosłem, czyli piosenki taty Kazika S. Staszewskiego (Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie),– Pięć ostatnich lat J. R. Browna (Teatr Muzyczny ROMA w Warszawie),– Święto wiosny. Krzesany M. Graham i H. Konwińskiego (Teatr Wielki w Łodzi),– Zakonnica w przebraniu A. Mankena (Teatr Muzyczny w Poznaniu).
Współpracuje również z: The Israel Opera w Tel Avivie, Trondheim Symfoniorkester/Musikkteater, Teatr Miusicalnoy Komedii w Petersburgu i in.
W Teatrze Rozrywki stworzył scenografię do spektakli:– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,– O co biega? P. Kinga,– SPIN – musical D. Pashleya,– Kot w butach J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,– Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana,– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,– Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,– Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba (również reżyseria światła),– Koty A. L. Webbera (również reżyseria światła),– Tootsie D. Yazbekaoraz wielu koncertów sylwestrowych.
Nominowany do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2015 za scenografię do spektaklu Kot w butach w Teatrze Rozrywki.W roku 2017 otrzymał ZŁOTĄ MASKĘ za scenografię do musicalu Młody Frankenstein M. Brooksa, również w Teatrze Rozrywki.
Projektant kostiumów, scenograf w teatrach dramatycznych, muzycznych, w operach i teatrach lalek. W teatrze tańca i filmie. Autorka kolaży i instalacji. Jej praca dyplomowa kostiumy i scenografia do sztuki Ubu król, czyli Polacy A. Jarry'ego zdobyła Główną Nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Najlepszy Dyplom ze Scenografii (Polskie Centrum Scenografii, Katowice 2001). Rok wcześniej Ilona Binarsch została stypendystką Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Pracowni Szkła i Projektowania Biżuterii. W teatrze dramatycznym uznanie przyniosły jej m. in. kostiumy do spektaklu Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza w reżyserii Artura Tyszkiewicza (Teatr im. J. Szaniawskiego, Wałbrzych), za które w 2006 roku otrzymała nagrodę na XXXI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. W 2004 roku uhonorowana została Nagrodą w X Ogólnopolskim Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za scenografię i kostiumy do przedstawienia 36,6 w reżyserii Adama Ziajskiego. Współpraca z teatrem lalkowym zaowocowała kolejną Nagrodą za oprawę plastyczną do spektaklu Świetliki (Białostocki Teatr Lalek) w II Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej (2007). Dla Teatru Telewizji Ilona Binarsch zaprojektowała m.in. kostiumy do poetyckiego przedstawienia Umarli ze Spoon River w reżyserii Jolanty Ptaszyńskiej (TVP1,2007). Szerokim echem odbiła się jej współpraca z Michałem Znanieckim dla Opery Wrocławskiej, gdzie przygotowała kostiumy do Napoju miłosnego G.Dionizettiego – superprodukcji w ramach Letniego Festiwalu Operowego na Wodzie (2007) oraz Otella G. Verdiego (2008). Pracowała także przy polskich prapremierach musicalowych: Producentach (2009) w reżyserii Michała Znanieckiego w Teatrze Rozrywki, Wonderful Town (2011) w reżyserii Zbigniewa Maciasa oraz Zakonnicy w przebraniu (2016), Czarownicach z Eastwick (2018), Rodzinie Addamsów (2018) w reżyserii Jacka Mikołajczyka. Z Robertem Talarczykiem zrealizowała musical My Fair Lady (2013) w Operze Śląskiej oraz spektakle Sztuka Mięsa (2015), W 80 dni dookoła świata. Tam i z powrotem (2016), Inwazja Jaszczurów (2017). W 2006 roku artystka otrzymała Stypendium Artystyczne Miasta Poznania za osiągnięcia w dziedzinie projektowania scenografii i kostiumów, a w 2012 Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania w w/w dziedzinie. W 2010 roku film Ewa w reżyserii Ingmara Villqista i Adama Sikory, do którego przygotowała kostiumy został uhonorowany nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu. Współpraca z Ingmarem Villqistem miała swoją kontynuację przy spektaklu Miłość w Konigshutte (2012). Współpracowała z Jolantą Dylewską i Edwardem Etlerem przy polsko-izraelskiej produkcji filmowej Srebrny lis Felicji T. W 2013 roku Ilona Binarsch pracowała ze Zbigniewem Liberą przy jego debiucie fabularnym, filmie Walser. W 2017 roku swoją premierę miały filmy Gwiazdy w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego oraz Niewidzialne w reżyserii Pawła Sali, do których przygotowała kostiumy. W 2018 otrzymała nominację do Złotej Maski za scenografię i kostiumy do spektaklu Wanda w reżyserii Marii Sadowskiej i Joanny Grabowieckiej. Artystka współpracuje z Kabaretem Moralnego Niepokoju. Jest także autorką kostiumów do I sezonu Ucha Prezesa. Prace Ilony Binarsch były eksponowane na wielu wystawach, m.in. na wystawie zbiorowej w Galerii Miejskiej w Zakopanem (w piątą rocznicę śmierci Władysława Hasiora) oraz w Centrum Sztuki Współczesnej SOLVAY w Krakowie. Została również zaproszona do udziału w wystawie na I Biennale Środowisko Sztuki – w Poznaniu. Foto: Agata Ożarowska-Nowicka
MACIEJ CHOJNACKI(24.02.1977-30.07.2019) Scenograf. Studiował na wydziale grafiki i malarstwa na gdańskiej ASP. Ukończył stypendium na wydziale scenografii Bezalel w Jerozolimie i w Hochschule w Sankt Gallen (Szwajcaria). Debiutował w roku 2003 scenografią do przedstawienia Ulica Gagarina G. Burke’a w reż. Feliksa Falka w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Od tego czasu przygotował scenografię do ponad trzydziestu spektakli, współpracując m.in. z:– Teatrem Wybrzeże (Zwyczajne szaleństwa P. Zelenki, Kilka błyskotliwych spostrzeżeń wg W. Gombrowicza, Przed odejściem w stan spoczynku B. Thomasa, Pamiętnik z dekady bezdomności A. Łojewskiej, Szeks show presents Yorick, czyli spowiedź błazna wg W. Szekspira, Szef wszystkich szefów L. von Triera, Kasia z Heilbronnu H. von Kleista),– Teatrem Jeleniogórskim im. C. K. Norwida (Honor samuraja A. Rappa, Romeo i Julia W. Szekspira, Sztuka dla dziecka P. Demirskiego),– Teatrem im. S. Jaracza w Łodzi (Osaczeni W. Zujewa, Osama bohater D. Kelly’ego, Zszywanie A. Nellsona, Bramy raju J. Andrzejewskiego),– Teatrem Powszechnym im. Z. Hübnera w Warszawie (Gruba świnia N. LaBute’a, Językami mówić będą A. Bovella, Salamandra N. Rådströma, Espresso L. Frangione’a),– Teatrem Narodowym w Warszawie (Daily Soup duetu Amanita Muskaria),– Teatrem im. J. Kochanowskiego w Opolu (Nieśmiały na dworze M. de Tirso, Sędziowie S. Wyspiańskiego, Wiśniowy sad A. Czechowa, Czego nie widać M. Frayna),– Teatrem im. W. Horzycy w Toruniu (Hamlet W. Szekspira),– Teatrem Polskim w Poznaniu (Przyjaciel R. Paczochy)– Teatrem im. H. Ch. Andersena w Lublinie (Trzej muszkieterowie A. Dumasa, Końcówka S. Becketta). Z Teatrem Rozrywki współpracował tworząc scenografię do spektaklu Położnice szpitala św. Zofii P. Demirskiego. NAGRODY: – Nagroda Artystyczna ZŁOTA MASKA 2008 za scenografię do przedstawień: Sędziowie i Nieśmiały na dworze (Opole),– wyróżnienie za scenografię do przedstawienia Osaczeni w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej (Łódź) na 8. Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” Zabrze 2008. Foto: Tomasz Zakrzewski
Włoski scenograf, urodzony w Bazylei (Szwajcaria). Po ukończeniu studiów w State Arts Institute „E. Basile” w Mesynie na Sycylii (sekcja złotników), przeprowadził się do Urbino, gdzie uczęszczał na Wydział Scenografii Akademii Sztuk Pięknych. Studia te ukończył z wyróżnieniem pracą „Luminous Metamorphosis. Teoretyczno-praktyczna ewolucja ekspresywnych cech światła w teatrze XX wieku”. Obecnie zajmuje się scenografią teatralną, filmową i reklamową, zarówno we Włoszech jak i za granicą. Od roku 1999 współpracuje jako scenograf z reżyserami teatralnymi, takimi jak: Luca Ronconi, Michał Znaniecki, Mario Corradi, Rosetta Cucchi, Italo Nunziata, Fabrizio Crisafulli, Anne Riitte Ciccone, Denis Krief, Patricia Panton, Giorgio Rossi, Paolo De Falco, Natalia Babińska oraz włoskimi i międzynarodowymi artystami w dziedzinie opery, dramatu, teatru eksperymentalnego, teatru tańca i teatru muzycznego. W Polsce pracował w głównych teatrach operowych i muzycznych: Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Operze Krakowskiej, Operze Wrocławskiej, Teatrze Wielkim w Łodzi, Operze na Zamku w Szczecinie oraz Teatrze Rozrywki. W ciągu ostatnich kilku lat zrealizował projekty scenograficzne do następujących tytułów:Polska – Producenci, Our House, Ernani, The Fairy Queen, Otello, Eugeniusz Oniegin, Kandyd, Miłość do trzech pomarańczy,Hiszpania – Ernani, Eugeniusz Oniegin, Król Roger,Włochy – Kandyd,Izrael (Tel Aviv) – Ernani,Argentyna (La Plata) – Eugeniusz Oniegin,Szwajcaria – Demetrio – Król Syrii,Urugwaj (Montevideo) – Eugeniusz Oniegin,Argentyna (Buenos Aires) – Hagith. Z Teatrem Rozrywki współpracował, projektując scenografię do spektakli:– Producenci M. Brooksa,– Our House T. Firtha i Madness,– Billy Elliot E. Johna i L. Halla,– Bulwar Zachodzącego Słońca W. L. Webbera, D. Blacka i C. Hamptona,– Zakonnica w przebraniu A. Menkena. Zajmuje się również instalacjami wideo, fotografią, aranżacjami plastycznymi wystaw sztuki oraz związanymi ze scenografią wydarzeniami artystycznymi.We Włoszech pracował w teatrach w Rzymie, Mediolanie, Ferrarze, Trapani, Bolonii, Modenie, Trewirze, Perugii, Gubbio, Montepulciano, Jesi, Parmie, Sassari, Taranto, Brescii, Como, Pawii, Cremonie, Conegliano Veneto, Bardze, Lucce, Pizie, Livorno, Ravennie i Ascoli Piceno. Za granicą – w Anglii, Szwajcarii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Izraelu, Argentynie i Urugwaju. NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:– nominacja do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2010 za scenografię do musicalu Producenci w Teatrze Rozrywki,– Nagroda Główna dla opery Eugeniusz Oniegin, jako najlepszej produkcji roku – Hiszpania 2011,– Nagroda Artystyczna ZŁOTA MASKA 2018 za scenografię do spektakli: Bulwar Zachodzącego Słońca (Teatr Rozrywki, Chorzów) oraz Romeo i Julia (Opera Śląska, Bytom).Foto: arch. pryw. Luigi Scoglio http://www.luigiscoglio.it
Stylista, od początku lat 90. ubiegłego stulecia niezmiennie współpracujący ze znanymi postaciami świata kultury i większością polskich projektantów mody. Konsultuje wizerunek wielu polskich gwiazd, nigdy nie podając ich nazwisk. Współpracuje z czołówką fotografów polskich, m.in. z Markiem Czudowskim, Robertem Wolańskim, Markiem Straszewskim i Marcinem Tyszką.Tworzył wizerunek wielu wokalistów przy produkcji ich płyt – pracował z Justyną Steczkowską, Reni Jusis, Urszulą, Kayah, Anią Wyszkoni, Robertem Gawlińskim i in. Prowadzi szkolenia w zakresie kreowania wizerunku dla korporacji i frakcji politycznych oraz imprezy dla organizacji pozarządowych, przedsiębiorstw prywatnych i publicznych. Przygotowywał stylizację do pokazów mody: Gianfranco Ferre, Escada, Max Mara, Bruno Banani, Thierry Mugler, Jean Paul Gaultier. Tworzył stylizację autorskich pokazów mody, m.in. na 75-lecie Volvo. Współpracował z „Twoim Stylem”, „Panią”, „Votre Beaute”, „Playboyem”, „Elle”, Cosmopolitan”, „Harper’s Bazaar” (Litwa), „Urodą”, „Sukcesem”. W dorobku ma również współpracę dziennikarską z tygodnikiem „Wprost” oraz z czasopismami: „Puls Biznesu”, „Fashion” i „Just Quality”. Prowadzi stałą rubrykę w „Elle”. Uczestniczył w akcjach charytatywnych, organizowanych m.in. przez Fundację Ilony Felicjańskiej Niezapominajka oraz SOS Wioski Dziecięce. Zasiadał jako juror na Off Fashion Kielce, Warsaw Fashion Street i Oskary Fashion. Jest konsultantem i wykładowcą przy Art & Fashion Festival, organizowanym w Starym Browarze w Poznaniu. Jest też wykładowcą w Studio Sztuki w Warszawie.W roku 2008 został umieszczony na liście stu najbardziej wpływowych gentlemanów w Polsce („Gentleman”) i znalazł się w gronie pięćdziesięciu najbardziej wpływowych Polaków („Neewsweek”). Tworzył wizerunek bohaterów 3. edycji Idola. Zadbał również o kostiumy do programów Showtime i Przebojowe ptaki oraz filmów Złoty środek w reż. Olafa Lubaszenki i Prostytutki w reż. Eugeniusza Priwieziencewa. Jako projektant kostiumów teatralnych, zadebiutował w spektaklu Miss Hiv w reż. Macieja Kowalewskiego (MM Przebudzenie-Kompania Teatralna, 2005).W roku 2011 stworzył kostiumy do Mandragory K. Szymanowskiego w reż. Michała Znanieckiego, w Teatrze Wielkim im. S. Moniuszki w Poznaniu. W styczniu 2012 r., na tej samej scenie odbyła się premiera opery M. Koterskiego z muzyką Hadriana Filipa Tabęckiego Dzień świra, w której o kostiumy zadbał również Tomasz Jacyków. W Teatrze Rozrywki zaprojektował kostiumy do musicalu Our House T. Firtha i Madness, oraz do dwóch koncertów sylwestrowych. Foto: Tomasz Zakrzewski
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, kierunek malarstwo. Scenografka i kostiumografka. W Teatrze Rozrywki projektowała scenografię i kostiumy do spektaklu Złanocki, czyli bajki dla potłuczonych wg kabaretu Potem, recitalu Dni, których nie znamy oraz Czarno na białym M. Guśniowskiej. W spektaklach: Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana, Popołudnie Fauna D. Knapik oraz Bulwar Zachodzącego Słońca A. L. Webbera była asystentem scenografa. Zaprojektowała kostiumy do musicalu Pinokio. Il grande musical Saverio Marconiego oraz do musicalu Tootsie D. Yazbeka. Jest autorką scenografii i współautorką kostiumów 24. Gali Sylwestrowej Rozrywka kocha kino, 25. Przebojowej nocy sylwestrowej,; współautorką kostiumów do koncertów: Zatańczmy! Koncert sylwestrowy 2022/2023, Rozrywka łączy pokolenia - koncert sylwestrowy 2023/2024, koncertu Raduj się świecie.Zarówno scenografię jak i kostiumy przygotowała także do recitalu Joanny Możdżan - La Femme de Paris, powstałego w ramach projektu Scena Inicjatyw Artystycznych PO GODZINACH.W 2023 roku objęła funkcję kierownika Biura Promocji i Obsługi Widza w Teatrze Rozrywki.Działalność artystyczna: W czerwcu 2015 r., i ponownie we wrześniu 2016 r. w foyer Dużej Sceny otwarto dla publiczności wystawę projektów scenograficznych Lidii Kanclerz, która była jednocześnie obroną pracy magisterskiej pt. „Niech się stanie sztuczność” na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom główny wykonano w pracowni prof. Kazimierza Cieślika, a dyplom dodatkowy – w pracowni scenografii pod kierownictwem dr Katarzyny Sobańskiej i dr. Marcela Sławińskiego. Za tę pracę Lidia Kanclerz otrzymała Nagrodę Scenograficzną im. Jerzego Moskala za najlepszy projekt dyplomowy magisterski w dziedzinie kostiumu na III Festiwalu Nowej Scenografii w Katowicach.
Doświadczenie zawodowe Lidii Kanclerz poza Teatrem Rozrywki:2015 – asystent kostiumografa, film Gwiazdy, reż. J. Kidawa- Błoński;2015 – asystent scenografa (K. Sobańska, M.Sławiński) przy projekcie Tomasza Gudzowatego „Creator”;2014 – projekt i realizacja scenografii do reklamy świątecznej firmy Neinver, Agencja reklamowa IDEAS BOX KATOWICE;2014 – projekt i realizacja scenografii do etiudy Zdarzyć się mogło, zdarzyć się musiało, reż. K. Warzecha, zdj. R.Lis;2013 – projekt i realizacja scenografii do spektaklu Siostrunie, reż. B. Dzianowicz/ Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiego w Katowicach;2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do teledysku Daniela Drumza Sleepless State of Mind, reż. P. Nurkowska, zdj. M. Golis;2012 – projekt i realizacja scenografii do etiudy Ani drzewa, ani las, reż. P. Nurkowska, zdj. I.Połaniewicz;2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do etiudy Ćma, reż. A.Casianov, zdj. N. Pietsch;2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do ćwiczenia warsztatowego Pycha, reż. P. Nurkowska, zdj. P. Chodura;2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do ćwiczenia warsztatowego Zapalniczka, reż. J. Ślesicka, zdj. Z. Goraj;2011– projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do etiudy Nocny portier, reż. P. Nurkowska, zdj. C. Stolecki.
Działalność dodatkowa:2016 – udział w wystawie 4.edycji Festiwalu Nowej Scenografii, Miejsca-Nie-miejsca, 22–25.09.2016 Katowice; 2016 – I nagroda/ production design/ The Cambridge International Student Film Festival 4th-6th March 2016;2015 – Laureatka Nagrody Scenograficznej im. Jerzego Moskala w kategorii dyplom kostiumowy/ Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach;2013 – udział w wystawie „7 wymiarów scenografii” w ramach II Festiwalu Nowej Scenografii, Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach;2013 – pokaz filmu „Nocny portier” przed seansami w ramach promocji filmów krótkometrażowych, Kinoport, Gdańsk;2013 – udział w wystawie zbiorowej Print/Screen/Print, Muzeum Sztuki Współczesnej w Mińsku, Białoruś;2013 – udział w wystawie zbiorowej „Masa perłowa”, Galeria Sztuki Współczesnej MD_S, Wrocław;2013 –udział w konkursie rysunkowym „Granice Rysunku”, Rzeszów;2013 – udział w wystawie „Scenografia 6D” w ramach Festiwalu Nowej Scenografii, Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach;2012 – wyróżnienie w konkursie OZON Wideo Art Festiwal, Galeria Sztuki Współczesnej Bibu, Katowice;2012 – udział w I Konkursie Miniatury Plastycznej „W krainie industrii”, Grupa Artystyczna Konar;2012 – udział w konkursie malarskim Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie organizowanym przez Wydział Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu;2012 – udział w wystawie zbiorowej „Sezon ogórkowy”, Galeria Piętro Wyżej;2012 – udział w wystawie zbiorowej „Pracownia malarstwa. Skansen, poligon czy samo sedno sztuki?”, Centrum Kultury Katowice im. K. Bochenek;2011 – udział w konkursie malarskim „Szansa”, internetowa galeria Mutu.Została nominowana do XV Teatralnych Nagród Muzycznych, organizowanych przez Mazowiecki Teatr Muzyczny im. Jana Kiepury: dla Lidii Kanclerz – w kategorii Najlepszy plakat teatralno-muzyczny.
Zajęła trzecie miejsce w kategorii Najlepsze kostiumy musicalowe sezonu 2022/23 w Ogólnopolskim Plebiscycie Musicalowym 2022/23;
Foto: Artur Wacławek
Aleksandra Kwiecińska - Olamaloú. Ukończyła katowicką Akademię Sztuk Pięknych na kierunku Grafika Warsztatowa oraz obroniła dyplom scenograficzny pod opieką Katarzyny Sobańskiej i Marcela Sławińskiego. Przez lata współtworzyła wiele produkcji telewizyjnych, zarówno produkując, jak i pisząc scenariusze programów oraz reklam.Jej głównym obszarem działań jest malarstwo, w którym, swoje obserwacje na temat świata, emocji i relacji międzyludzkich, przenosi w świat dzikich zwierząt i to one, oprócz intensywnej kolorystyki, są znakiem rozpoznawczym jej twórczości. Prace artystki pojawiały się w galeriach w Polsce, Czechach i Stanach Zjednoczonych, a wiele z nich znajduje się w prywatnych kolekcjach w Polsce, Kanadzie i Szwajcarii. W Teatrze Rozrywki projektowała scenografię i kostiumy do spektaklu Złanocki, czyli bajki dla potłuczonych, wg kabaretu Potem.www.olamalou.com | www.olamalou.pl | Instagram: OlamalouAutorką zdjęcia jest Agnieszka Dankowska
Scenograf, kostiumolog, charakteryzatorka, tłumaczka. Mieszka i pracuje w Berlinie. Jest absolwentką Freie Universität Berlin, na którym studiowała teatrologię, filmoznawstwo, historię sztuki, slawistykę oraz sztukę aranżacji ogrodów w ujęciu historycznym. Jest autorką kostiumów, scenografii i charakteryzacji do kilkudziesięciu spektakli oraz filmów kinowych i telewizyjnych. Współpracowała z takimi reżyserami jak: Walery Niekrasow (Wielka Międzynarodowa Gala Baletowa, Czarodziejski świat baletu), Michael Klier i Peter Keglevic (filmy fabularne) czy Fred Apke (teatr). Ma w dorobku również współpracę z wybitnymi operatorami – Edwardem Kłosińskim, Krzysztofem Ptakiem, Thomasem Mauchem. Polskie realizacje teatralne Hanny Sibilski to:– Faust J. W. Goethego (Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego w Koszalinie),– Odjazd F. Apkego (Teatr Rozrywki),– Pan baron przychodzi boso i płaci guzikiem F. Apkego (przedstawienie impresaryjne),– Kura na plecach F. Apkego (Teatr Na Woli im. T. Łomnickiego w Warszawie),– Zimny prysznic F. Apkego (Teatr Komedia w Warszawie oraz Teatr Powszechny im. J. Kochanowskiego w Radomiu),– Bóg mordu Y. Rezy (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie oraz Teatr Polski w Szczecinie),– Ożenek M. Gogola i M. Musorgskiego (Teatr Wielki im. S. Moniuszki w Poznaniu),– Kogut w rosole S. Jokica (Krakowski Teatr Scena STU, Teatr Rozrywki, Teatr Polski w Szczecinie),– Jak wam się podoba W. Szekspira (Teatr Polski w Szczecinie). Hanna Sibilski często otrzymuje od reżyserów propozycje zagrania charakterystycznych epizodów aktorskich. Jako tłumaczka przygotowywała polskie wersje językowe inscenizacji dramatów René Pollescha i Larsa Noréna. Foto: Tomasz Zakrzewski
